آمازون پرایم مستند «صدای جیمز باند» را منتشر کرد

این مستند در سه ساعت، تنوع موسیقی فیلم های «جیمز باند» در طول شش دهه را روایت می کند. موسیقی های که در انواع مختلف، کلاسیک، جاز، فانک، راک و پاپ ارائه شده و هر کدام مناسب دوره ای که فیلم در آن منتشر شده، ارائه شده است.
\xa0
جیمز فرز بسکی در کتاب تاریخ موسیقی سینمایی می گوید، قبل از جنگ جهانی اول موسیقی فیلم مورد توجه مخاطب قرار گرفت اما بعد از مدتی نزول کرد و به اولویت دوم سینما تبدیل شد.
\xa0
او معتقد است: اغلب فیلمسازان احترامی را که شایسته موسیقی بوده برای آن قائل نبوده اند از این رو آهنگسازان هم توجه زیادی به موسیقی متن فیلم های سینمایی نداشته اند. با این وجود موسیقی فیلم با مرور زمان توانست جایگاه خود را در میان مخاطبان تثبیت کرده و مورد توجه قرار بگیرد. برخی از منتقدان معتقدند موسیقی که برای کنسرت ها خوب و مناسب است دلیل نمی شود که برای فیلم های سینمایی هم مناسب باشند و موسیقی متن، فیلم را کامل می کند.
\xa0
با ظهور موسیقیدانانی که به طور خاص برای سینما آهنگ می سازند، نگاه به صنعت موسیقی سینما تغییر کرده است.
\xa0
در فیلم های «جیمز باند» موسیقی همچون چراغی روشن است که در پشت تصاویر فیلم قرار گرفته تا گاهی اوضاع را آرام و گاهی فضا را شعله ور کند.\xa0 موسیقی معمولا محرک اصلی برای صحنه های دراماتیک است. موسیقی در این فیلم ها به پیشبرد اتفاقات داستان و گسترش فضای احساسی صحنه ها کمک می کند. در سری آخر «جیمز باند» دیالوگی با این مضمون وجود دارد « موسیقی، احساساتم نسبت به اتفاق هایی که حسم را به آن ها از دست داده ام یا ناخواسته از آن عبور کرده ام را بازگو می کند.»
\xa0
\xa0
در این مستند با تاریخچه قطعه معروف فیلم آشنا می شویم که ساخته جان بری است. این آهنگساز، مولفِ اصلی موسیقی متن «جیمز باند» است و موسیقی ۱۴ فیلم از «جیمز باند» را خلق کرده است. به گفته منتقدان اوج موفقیت او در فیلم «Gold Finger» بوده است.
\xa0
پس از دیدن این مستند می توان درباره این سوال بحث کرد که: «آیا بعد از تماشای فیلم های جیمز باند همراه با موسیقی متنشان، می توانید آن ها را بدون هیچگونه موسیقی تماشا کنید؟»