ونیز از گوشه های این دستگاه در موسیقی سنتی ورزش زورخانه ای استفاده میشود. سایت خبری و تحلیلی موسیقی ایرانیان با پژمان بلورچی ناشر باسابقه موسیقی کشورمان گفتکوی تصویری انجام داده است که در ادامه می توانید آنلاین ببینید و در صورت تمایل دانلود نمایید. ردیف در واقع مجموعهای از مثالهای ملودیک در موسیقی ایرانی است که تقریباً با واژهٔ رپرتوار در موسیقی غربی هممعنی است. یک مجموعهٔ ردیف، مجموعه مثالهایی موسیقایی از هر کدام از گوشههای یک دستگاهاست که بیانگر نسبت نتهای مورد استفاده در آن گوشه و حال و هوای احساسی آن است. که در موسیقی ملی ما معمول نبوده و با “بکار ” کردن نت “سی ” که در دلکش “کرون” شده بود دوباره مقام اصلی می شوند. و در قطعه ای دیگر به نام “گوشه نشین” که بروی اشعار سعدی تر کیب کرده اند پس از اینکه به دلکش رفته و حالتی از شور را نشان داده به طرز خوبی وارد آواز اصفهان شده و دوباره به مقام اصلی برگشته.
همچون مهر چُغامیش که قدمت آن به حدود سه هزار و پانصد سال پیش از میلاد بازمیگردد. به همین خاطر اغلب در اجراهای گروهی حضور مییابند یا از صدای زیرزمینه برای چندصدایی استفاده میشود. ساز ایرانی(۱و۲ و3و۴و۵و۶و۷و۸(، گروه نوازی(1و2و3)، آواز جمعی(1و2)، دشیفراژ(1و2)، ارکستر ایرانی(1و2و3و4)، اجرای صحنه های آواز جمعی، اجرای صحنه های ساز ایرانی۱ و ۲، اجرای نهایی (پروژه نهایی). این دانگ از چهار نت و سه عدد فاصله تشكیل شده است كه با همین چند نت آهنگهای بسیاری میتوان نواخت. به علت شباهت دستگاه موسیقی نوا به دستگاه شور تشخیص این دو از هم نیاز به علم موسیقیایی دارد، اگر شناخت کافی از دستگاه شور داشته باشید می توانید به تفاوت نغمه های نوا با شور پی ببرید.
- اگر چه اصلیت مدل موسیقی ایرانی هنوز نامشخص است، تحقیقات باعث آشکار شدن جوانب جدیدی از آن شدهاست.
- فارمر او را نخستین یا از نخستین دانشمندانی معرفی میکند که آثاری در موسیقی داشتهاند و خوشبختانه بعضی از این آثار هنوز به جای مانده است.
- از موسیقیدانان معروف این دوره میتوان به ابن خردادبه (درگذشته حدود 300 هجری) که تبار ایرانی داشت و موسیقی را در بغداد از اسحاق موصلی آموخته بود، اشاره کرد.
- در آثار ادبی آن دوره، از قبیل داستانی که نظامی در “چهارمقاله “و یا “مجمع النوادر” از هنرنمایی رودکی در دربار سامانی نقل کرده است؛ بهخوبی میتوان به اهمیت موسیقی پی برد.
- است چند نوع انتقال به مقام هم اسم داریم مانند راک در ماهور -مخالف در سه گاه (به شرط اینکه شاهد سه گاه را درجه سوم گام حساب کنیم) و عشاق و همایون که همایون را با همان تونیک تبدل به شور می کند.
در مورد مجله خبری اهواز موزیکهایی که در این دوره معمول بودهاند میتوان به نای، غژک (غیچک)، رباب، بربط و چنگ اشاره کرد. از منظرهای که در طاق بستان به چشم میخورد، میتوان شاه و همراهانش را دید که مشغول شکار هستند و بانوان چنگنوازی که در قایق نشستهاند، با اجرای موسیقی ابزار تفریح آنان را فراهم میکردهاند. شاید بزرگترین سدی که در مسیر پژوهش در تاریخ موسیقی ایران قبل از اسلام یا بهطور کلی تاریخ موسیقی ایران قرار دارد، کمبود و یا حتی نبود منابع کافی است. متاسفانه به دلایل مختلفی همچون جنگهای متعدد منابع موجود بسیار محدود هستند. این محدودیت در بعضی از دوران تا جایی پیش میرود که تنها میتوانیم به جریان داشتن موسیقی در آن دوران اشاره کنیم و نه بیشتر. این افراد می توانند در آموزشگاه های موسیقی، فرهنگسراها، آموزشگاه های آزاد هنری، کارگاه های سازسازی و اینچنین مراکز مشغول به کار شوند.
دستگاه همایون
تا به امروز دهها مقاله در باب موسیقی کلاسیک غربی، کلاسیک ایرانی، مردمی ایران، مردمپسند در کنار نقد و بررسی کتابها و مقالههای علمی – پژوهشی حوزۀ موسیقی، منتشر کردهایم. مطالعۀ نوشتهها و اشتراگذاری آنها بزرگترین قدم شما در راه پشتیبانی از وبسایت ایران موزیکولوژی است. محمدبن ذکریای رازی (متوفی پیرامون 311 هجری) در کنار باقیِ علوم، از قافله موسیقی نیز جا نمانده است. اینگونه که بهنظر میرسد او با وجود شهرت در طب ظاهرا در آغاز عود مینواخته و با علاقهای که به موسیقی داشته کتاب “فی جمل الموسیقی” را تالیف کرده است. ابومحمد اسحاق موصلی فرزند ابراهیم عودنواز، موسیقیدان، شاعر و خواننده ماهری بود.
کتابهای موسیقی
از سه اثری که به وی نسبت داده شده، تنها کتاب “اللهو و الملاهی” باقی مانده است. در عصرِ جاهلیت نشانههایی از وجود موسیقی بهویژه در میان زنان و دختران عرب وجود دارد. اما در همین دوره میتوان گفت که موسیقی بیشتر وابسته به شعر بوده است. اعشیبن قیس را نخستین فرد عربی میدانند که با رفت و آمد در دربار ایران و فراگیری موسیقی ایرانی و اندکی زبان فارسی، موسیقی را در آن دوران احیا کرده است. هدف از ارائه این رشته در دانشگاه ها، تربیت نیروی متخصص و کاربلد در حوزه موسیقی و نوازندگی است.