به یاد سیاوش نورپور دوست هنرمندم

وقتی هم‌کاری خود را در وزارتِ فرهنگ و هنر شروع کردم، «سیاوش نورپور» نوازندگی تار می‌کرد. ما خیلی زود با هم دوست و رفیق شدیم و سال‌های زیادی شبانه‌روز در کنار هم بودیم، آن‌قدر که انگار این مردِ بزرگ، عضوی از خانواده‌ی ما بود و فرزندانم «عمو سیا» صدای‌ش می‌کردند.  

بعد از اینکه ما به تهران آمدیم، «سیاوش» به شکلِ مستقل به فعالیت هنری خویش ادامه داد و علاوه بر موسیقی سنتی، در موسیقی کردی که به آن مسلط و صاحب‌نظر بود، آثار ماندگاری چون «دنگ‌دل» با صدای زنده یاد «حشمت‌اله لرنژاد»و «حسین البرزی»را خلق کرد.