گفته می‌شود ابزار موسیقی مانند «باربت» ریشه در این دوران یعنی حدود سال ۸۰۰ قبل از میلاد داشته‌است. یکی از مهم‌ترین اتفاقات تاریخ موسیقی ما زمانی رخ داد که شخصی به نام علی اکبرخان فراهانی در زمانی که موسیقی سنتی ایرانی زیاد جدی گرفته نمی‌شد، گوشه‌های مختلف را در قالب هفت دستگاه و پنج آواز جمع آوری کرد و به آنها نظم بخشید. از میان دوستداران موسیقی اصیل ایرانی، گروهی به نغمه‌های بی‌کلام ایرانی بسنده کرده و شنیدن آنها را برای ساعت‌های متمادی بر هر موزیک و نوای دیگری ترجیح می‌دهند.
- در دورۀ اشکانیان نیز اجتماع از رونق کافی برای پرورش موسیقی برخوردار نبودند و به همین جهت به مدرکی که حاکی از ترقی و پیشرفت موسیقی در این دوره باشد بر نمی خوریم.
- سازهای سنتی ایرانی از موانع زبانی فراتر رفته اند و می‌توان به یاری آنها زبان واقعی ذهن و روح انسان را یافت.
- با نزدیک شدن به پایان دوره صفویه (۱۷۳۶–۱۵۰۲)، نواختن گوشه‌های پیچیده ۱۰، ۱۴ و ۱۶ ضرب متوقف شدند.
- بنابراین معنی واژه ی کلاسیک در ارتباط با یک قطعه ی مشخص یا اصولاً مقوله ی آهنگسازی می تواند کاملاً با معنی آن در رابطه با سبک یک دوره از تاریخ موسیقی متفاوت باشد.
- به طور سنتی، نوازندگان موسیقی محلی اغلب آماتور بودند و برخی از آهنگ‌های محلی به معنای واقعی کلمه برای همه اعضای یک جامعه شناخته شده بود.در قرن بیستم، نقش حرفه ای ها به عنوان مجریان و حاملان سنت های عامیانه به طور چشمگیری گسترش یافت.
دف علاوه بر محبوبیت در ایران، در برخی از کشورهای عربی مانند مصر نیز شناخته شده است. در ایران معروف ترین منطقه برای دف، کردستان است که میتوانید در آنجا از تکنوازی و همنوازی های زیبای دف لذت ببرید. در طول تاریخ و جغرافیای ایران، هر جا و هر زمان نام و نشانه‌ای از فرهنگ ایرانی بوده، نوای موزیک و آهنگ‌های اصیل این مرز و بوم نیز، به گوش می‌رسیده است. آن هم نه به صورت نغمه‌های پراکنده یا آواهای درهم، بلکه موسیقی منظم و علمی که از دیرباز دارای ردیف و دستگاه نیز بوده است. هر دستگاه از تعداد زیادی گوشه تشکیل شده است و اجرای آن معمولا از گوشه درآمد آغاز می شود، بعد از گذر از گوشه های دیگر به اوج می رسد و پس از آن به گوشه های پایانی فرود می آید و با اجرای تصنیف و احتمالا یک رِنگ، به پایان خود می رسد. یکی از قابلیت های اجرای موسیقی دستگاهی، گریز به سایر دستگاهها در حین اجرا است.
تازه های فرهنگ و هنر(شعر و ترانه، هنر و هنرمند، هنرهای دستی، تاریخ و تمدن، مناسبتها و…)
با این حال، امروزه بسیاری از مجله خبری اهواز موزیکمندان در تلاشند با استفاده بیشتر از چنگ در اجراهای خود، این ساز برجسته را به موسیقی ایرانی بازگردانند. اگر در گوگل عبارت سازهای سنتی را جستجو کنید متوجه این واقعیت خواهید شد زیرا نتایج متعددی از سازهای سنتی کشورهای مختلف، پیش رویتان ظاهر می شود. به دلیل تنوع و وسعت بیش از حد آلات موسیقی سنتی در سطح جهان، در این نوشته ی آموزشگاه موسیقی فردوس صرفا به سازهای سنتی ایرانی پرداخته شده است.
میناکاری روی چوب؛ هنری زیبا و چشم نواز
این دستگاه، از دیدگاه دانش موسیقی یکی از برجسته ترین دستگاه های ایرانی است. ارتفاع آن مثل دستگاه شور و همایون، پایین رونده و مثل ارتفع ماهور و اصفهان بالارونده است، چرا که در دو طریق دریافت شده است. در طرف دیگر طیف موسیقی، خطوط بین موسیقی محلی و موسیقی هنری در آغاز قرن نوزدهم، زمانی که آهنگسازان موسیقی هنری آهنگ‌هایی را از موسیقی محلی به فرهنگ موسیقی شهری وارد کردند، محو شد.اصطلاحات استفاده شده برای موسیقی محلی در فرهنگ های مختلف جنبه هایی از این مفهوم را روشن می کند. به جز بیات اصفهان که متعلق به دستگاه همایون می باشد، بقیه آوازها جملگی از متعلقات دستگاه شور به حساب می آیند. تاریخ نویسان قرن نوزدهم، کلمه ی کلاسیک را در آلمان به سبک دوره ای که با نسل ” کوانتس ” و ” هانس ” و بعداً پسران باخ و معاصرین آن ها شروع شد، اطلاق می کنند و در ایتالیا به سبک موسیقی دمینیکو اسکارلاتی و معاصرینش.
موسیقی
به احتمال زیاد سازها یا آلات موسیقی، قدیمی ترین وسیله تولید موسیقی هستند. انسان های اولیه قبل از اینکه خط و زبان را اختراع کنند صداهای طبیعت را تکرار می کردند و در تنه درختان خالی می دمیدند. آنها با استخوان های توخالی، شاخ حیوانات و صدف موجودات دریایی، صداهایی متفاوت و قوی تولید می کردند. البته این نوع موسیقی در گذر از دوره‌های تاریخی و با تغییر و تبدیل‌هایی که در مرزهای سیاسی و جغرافیایی انجام شده، دستخوش تحولاتی نیز گشته است. کشورهای همسایه و آسیای میانه از قبیل ترکیه، یونان، پاکستان و افغانستان و جمهوری‌های آذربایجان و ارمنستان نیز، از این موسیقی ریشه‌دار ریشه گرفته‌اند.