پس از دوره هخامنشیان و تسلط یونانیان بر ایران، استقبال از آثار تمدن ایرانی رفته‌رفته کم‌رنگ شد. در این دوره موسیقی و شعر، آن‌چنان به هم نزدیک میشوند که کسی نمی‌توانست بدون این‌که با موسیقی آشنا باشد، خود را شاعر بداند. یکی از آثار کشف‌شده از این دوره ساتگین یا جام فلزی است که ظاهرا به سده دوم میلادی تعلق دارد و در آن دو ساز دونای و چنگ دیده می‌شود. در کنار تمامی این داستان‌ها و روایات نمونه‌هایی از دوران باستان وجود دارد که به وضوح نمایانگر حضور جریان هنر موسیقی در آن دوران است.
موشكافی در ساختار آهنگ‌های ایرانی نشان می‌دهد كه تقریباً همه آنها از چهار یا پنج نت مختلف تشكیل شده‌اند و فاصله بین نت‌های تشكیل‌دهنده در هر آهنگ، پرده، نیم‌پرده، سه‌چهارم پرده و یا یك و یك‌چهارم پرده است. به زبان دیگر هر آهنگ ایرانی به‌طور معمول بر اساس یك دانگ ساخته می‌شود و دانگ درحقیقت همان چهار یا پنج نتی هستند كه با فاصله‌های مشخصی به دنبال هم قرار می‌گیرند. اکثر آوازهایی که خواننده آماتور ایرانی می‌خواند و اکثر آوازهای محلی از نواحی متفاوت ایران در یکی از قطعه های آن جای گرفته است، به این دلیل این دستگاه را مادر موسیقی ایرانی هم نامیده اند. در نقاشیِ دیواریعمرا (Quseir ‘Amra) نوعی طنبور ایرانی با دسته‌ای بلند و کاسه‌ای بزرگ دیده می‌شود.
«اندوه هزار ساله» به روایت محمد دارابی فر منتشر شد
مجله خبری اهواز موزیک سنتی ایرانی همین‌طور که از نام آن پیداست موسیقی اصیل و رایج کشور ایران است که برای سالیان سال در بین مردم مورد استقبال قرار گرفته است. می‌توان گفت موسیقی سنتی ایران روی موسیقی اصیل کشورهایی مانند افغانستان، پاکستان، آذربایجان، ارمنستان، ترکیه و یونان نیز تاثیرگذار بوده است. یک نمایش مرسوم این موسیقی از «پیش‌درآمد» (مقدمه اولیه)، «درآمد» (مقدمه)، «تصنیف» (آهنگ، وزن دار به همراه آواز خواننده)، «چهار مضراب» (وزن دار) و تعداد انتخابی «گوشه» (حرکات) تشکیل می‌شود. به صورت غیر مرسوم، این قسمت‌ها را می‌توان تغییر داده یا حذف نمود. با نزدیک شدن به پایان دوره صفویه (۱۷۳۶–۱۵۰۲)، نواختن گوشه‌های پیچیده ۱۰، ۱۴ و ۱۶ ضرب متوقف شدند.
مهدی احمدوند
اگرچه در این دوران موسیقی ریشه‌دار ساسانیان از میان رفته بود، اما ظرایف آن بر موسیقی مسلمانان تاثیر به‌سزایی گذاشت و هم‌چنین در مواردی از آن تاثیر پذیرفت. از آن‌جا که پادشاهان ساسانی ایرانی‌تبار بودند، بنابراین موسیقی در این دوره به حد کمال و رشد خود رسید. تا جایی‌که موسیقی‌دانان در تقسیم‌بندی طبقات مردمی، در نظر اردشیر ساسانی طبقه خاصی را تشکیل می‌دادند. در روایات آن دوران آمده است که ذوق هنری بهرام گور به حدی بوده است که چهارصد (و در بعضی از روایات حتی ۱۲۰۰۰ نفر) لولی و رامش‌گر (نوازنده و خواننده) از هند به ایران می‌آورد.
- ابوالحسن مختاباد روزنامه‌نگار و پژوهشگر شناخته شده موسیقی و برادر سید عبدالحسین مختاباد خواننده براثر ایست قلبی دار فانی را وداع گفت.
- تمامی توضیحاتی که در ادامه میخواهید وابسته به همین نت ها میباشند و بدون آنها کاملا بی معنا میشوند.
- ویکی‌پدیا® علامتی تجاری متعلق به سازمان غیرانتفاعی بنیاد ویکی‌مدیا است.
آثار موسیقی امکان تغییر گسترده از آغاز تا پایان و معمولاً به صورت تغییر بین قطعات پایین، تفکری، نمایش پهلوانی نوازندگی با نام تحریر را داشتند. تعامل متون مذهبی به عنوان غزل جایگزین غزل‌های بزرگی شد که شاعران صوفی قرون وسطی خصوصاً حافظ و جلال الدین رومی سروده بودند. علاوه بر این موسیقی ایرانی دریافتی از دردها رنج‌ها خوشی‌ها یک تمدن چندین تکهٔ یک پارچه‌است که امروزه بسیاری از یادبودهای آن مانند گوشه‌ها (حسینی جامه دران شبدیز…)گواه این مدعاست. اصطلاح «خنیای باستانی ایرانی» اصطلاحی مربوط به عصر پس از هخامنشیان است. اگر چه اصلیت مدل موسیقی ایرانی هنوز نامشخص است، تحقیقات باعث آشکار شدن جوانب جدیدی از آن شده‌است. باربد که یکی از موسیقی دانان دربار امپراتوری ساسانی بود نخستین سیستم موزیکال خاورمیانه که با نام سلطنتی خسروانی شناخته می‌شود را ابداع نموده و آن را به شاه خسرو (خسروان) تقدیم نمود.