موسیقی سنتی ایرانی ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد | ahwaz-music

تا به امروز ده‌ها مقاله در باب موسیقی کلاسیک غربی، کلاسیک ایرانی، مردمی ایران، مردم‌پسند در کنار نقد و بررسی کتاب‌ها و مقاله‌های علمی – پژوهشی حوزۀ موسیقی، منتشر کرده‌ایم. مطالعۀ نوشته‌ها و اشتراگذاری آن‌ها بزرگ‌ترین قدم شما در راه پشتیبانی از وب‌سایت ایران موزیکولوژی است. محمدبن ذکریای رازی (متوفی پیرامون 311 هجری) در کنار باقیِ علوم، از قافله موسیقی نیز جا نمانده است. این‌گونه که به‌نظر می‌رسد او با وجود شهرت در طب ظاهرا در آغاز عود می‌نواخته و با علاقه‌ای که به موسیقی داشته کتاب “فی جمل الموسیقی” را تالیف کرده است. ابومحمد اسحاق موصلی فرزند ابراهیم عودنواز، موسیقی‌دان، شاعر و خواننده ماهری بود.

در مورد سازهایی که در این دوره معمول بوده‌اند می‌توان به نای، غژک (غیچک)، رباب، بربط و چنگ اشاره کرد. از منظره‌ای که در طاق بستان به چشم می‌خورد، می‌توان شاه و همراهانش را دید که مشغول شکار هستند و بانوان چنگ‌نوازی که در قایق نشسته‌اند، با اجرای موسیقی ابزار تفریح آنان را فراهم می‌کرده‌اند. شاید بزرگترین سدی که در مسیر پژوهش در تاریخ موسیقی ایران قبل از اسلام یا به‌طور کلی تاریخ موسیقی ایران قرار دارد، کمبود و یا حتی نبود منابع کافی است. متاسفانه به دلایل مختلفی هم‌چون جنگ‌های متعدد منابع موجود بسیار محدود هستند. این محدودیت در بعضی از دوران تا جایی پیش می‌رود که تنها می‌توانیم به جریان داشتن موسیقی در آن دوران اشاره کنیم و نه بیشتر. این افراد می توانند در آموزشگاه های موسیقی، فرهنگسراها، آموزشگاه های آزاد هنری، کارگاه های سازسازی و اینچنین مراکز مشغول به کار شوند.

http://dastchinflower.ir

هم‌چون مهر چُغامیش که قدمت آن به حدود سه هزار و پانصد سال پیش از میلاد باز‌می‌گردد. به همین خاطر اغلب در اجراهای گروهی حضور می‌یابند یا از صدای زیرزمینه برای چندصدایی استفاده می‌شود. ساز ایرانی(۱و۲ و3و۴و۵و۶و۷و۸(، گروه نوازی(1و2و3)، آواز جمعی(1و2)، دشیفراژ(1و2)، ارکستر ایرانی(1و2و3و4)، اجرای صحنه های آواز جمعی، اجرای صحنه های ساز ایرانی۱ و ۲، اجرای نهایی (پروژه نهایی). این دانگ از چهار نت و سه عدد فاصله تشكیل شده است كه با همین چند نت آهنگ‌های بسیاری می‌توان نواخت. به علت شباهت دستگاه موسیقی نوا به دستگاه شور تشخیص این دو از هم نیاز به علم موسیقیایی دارد، اگر شناخت کافی از دستگاه شور داشته باشید می توانید به تفاوت نغمه های نوا با شور پی ببرید.

  • هر دستگاه موسیقی ایرانی متشكل از دانگ‌های مختلفی است كه گاهی یك دانگ بین دو یا چند دستگاه مشترك است.
  • به صورت غیر مرسوم، این قسمت‌ها را می‌توان تغییر داده یا حذف نمود.
  • حتما لازم نیست جزء نوازندگان، خوانندگان یا تنظیم کنندگان موسیقی سنتی باشید تا خود را ملزم به دانستن تئوری‌هایی راجع به آن بدانید!

مجله خبری اهواز موزیک سنتی ایرانی نوعی بدیهه گویی بوده و اساس آن یک سری از مدل‌ها قیاسی است که باید حفظ شوند. هنر آموزان و استادان دارای ارتباطی سنتی بوده‌اند که این ارتباط در قرن بیستم و به موازات حرکت تعلیم موسیقی به دانشگاه‌ها و هنرستان‌ها رو به زوال نهاده‌است. در واقع اگر بخواهیم دستگاه را با زبانی ساده معرفی کنیم باید بگوییم دستگاه‌ها دسته بندی‌هایی را در موسیقی سنتی ایجاد می‌کنند که حتی کوک هم در هرکدام فرق دارد. این دستگاه‌ ها دارای گوشه‌هایی نیز هستند که با نظم مشخصی پشت سر هم چیده شده‌اند.

بزرگان موسیقی در تاریخ موسیقی ایران | قرن سوم تا پنجم هجری

ونیز از گوشه های این دستگاه در موسیقی سنتی ورزش زورخانه ای استفاده می‌شود. سایت خبری و تحلیلی موسیقی ایرانیان با پژمان بلورچی ناشر باسابقه موسیقی کشورمان گفتکوی تصویری انجام داده است که در ادامه می توانید آنلاین ببینید و در صورت تمایل دانلود نمایید. ردیف در واقع مجموعه‌ای از مثال‌های ملودیک در موسیقی ایرانی است که تقریباً با واژهٔ رپرتوار در موسیقی غربی هم‌معنی است. یک مجموعهٔ ردیف، مجموعه مثال‌هایی موسیقایی از هر کدام از گوشه‌های یک دستگاه‌است که بیانگر نسبت نت‌های مورد استفاده در آن گوشه و حال و هوای احساسی آن است. که در موسیقی ملی ما معمول نبوده و با “بکار ” کردن نت “سی ” که در دلکش “کرون” شده بود دوباره مقام اصلی می شوند. و در قطعه ای دیگر به نام “گوشه نشین” که بروی اشعار سعدی تر کیب کرده اند پس از اینکه به دلکش رفته و حالتی از شور را نشان داده به طرز خوبی وارد آواز اصفهان شده و دوباره به مقام اصلی برگشته.

آواز دشتی، وابسته به دستگاه شور، (مرتبه پنجم)


منتشر شده

در

توسط

برچسب‌ها: