مثلا در هنگام اجرای دستگاه ماهور، با استفاده از تکنیکی به نام پرده گردانی وارد دستگاه شور شده و بعد از اجرای یک یا چند گوشه از دستگاه شور دوباره به دستگاه اصلی، پرده گردانی می شود. برای کسانی که به دنبال موسیقی محلی، اصیل و بکر هستند نی انبان، بهترین ساز سنتی ایرانی است. این ساز ایرانی در جنوب ایران به ویژه بوشهر مورد استفاده قرار می گیرد. اصطلاح موسیقی محلی و معادل‌های آن در زبان‌های دیگر به انواع مختلفی از موسیقی اشاره می‌کند. معنای این اصطلاح با توجه به قسمتی از جهان، طبقه اجتماعی و دوره تاریخ متفاوت است. در تعیین اینکه آیا یک آهنگ یا قطعه موسیقی، موسیقی محلی محسوب می شود یا خیر، اکثر اجراکنندگان، شرکت کنندگان و علاقه مندان احتمالاً بر روی معیارهای خاصی که از الگوهای انتقال، عملکرد اجتماعی، خاستگاه ها و اجرا به دست می آید، توافق دارند.
- موسیقی سنتی ایرانی همین‌طور که از نام آن پیداست موسیقی اصیل و رایج کشور ایران است که برای سالیان سال در بین مردم مورد استقبال قرار گرفته است.
- دستگاه راست‌پنج‌گاه را می شود یکی از دستگاه‌های بسیار دیرینه و کهنه به حساب آورد.
- تا آنجا که می‌توان با تغییر ریتم و بکارگیری اشعار و ترانه‌های شاد، موزیکی متفاوت خلق و اجرا نمود.
- این نام‌گذاری دقتی ندارد و کوشش‌ها و بحث‌های زیادی برای مشخص کردن معنی آن صورت می‌گیرد.
موسیقی ردیف دستگاهی امروز ایران از دورهٔ آقا علی‌اکبر فراهانی (نوازندهٔ تار دورهٔ ناصرالدین شاه) باقی مانده‌است. آقا علی اکبر فراهانی به‌واسطهٔ میرزا تقی خان فراهانی (امیر کبیر) برای نشر موسیقی ایرانی به دربار دعوت شد. ردیف دستگاهی از زمان ناصرالدین شاه و به دست دو برادر به نام میرزا حسینقلی و میرزا عبدالله فراهانی شکل گرفت.
تار، یکی از سازهای سنتی ایرانی با نوایی خارق العاده و جادویی
دیرینه مجله خبری اهواز موزیک گروه نوازی ها و محافل رامشگری(محافل موسیقی دانان) در سرتاسر دنیا مربوط به موسیقی ایران بوده است. مهر چغامیش در دزفول اصلی ترین مدرک مستدل بر این مدعا است، قدمت این مهر نگاره 3400 سال است و در آن بزم های رامشگران به تصویر کشیده شده است. در این تصویر مشاهده میکنیم عده ای از رامشگران گرداگرد یکدیگرنشسته اند و نوازنده ای مشغول نواختن چنگ و نوازنده ی دیگر شیپور و دیگری تنبک است و فردی در حال شعرخوانی است. موسیقی سنتی ایرانی در طول تاریخ همواره دستخوش تغییراتی شد که بسیاری از آنها در ارتقا و حرکت رو به کمال آن نقش پر رنگی داشت.
نگاهی به موسیقی و سازهای سنتی ایرانی
دستگاه راست‌پنج‌گاه را می شود یکی از دستگاه‌های بسیار دیرینه و کهنه به حساب آورد. این دستگاه مانند ماهور است و بایستی گوش موسیقی دان بسیار حساس و مأنوس به این دستگاه باشد. این دستگاه عمدتا جهت ابراز اندوه و دلگرفتگی که به امیدواری گرایش دارد شایسته است.
هرگونه رفتار، هنر، آیین و فرهنگی که از نسل های گذشته سینه به سینه به زمان حال رسیده باشد، نوعی سنت به حساب می آید. به عبارت دیگر سنت را می توان میراثی دانست که از گذشته های دور، میان طیف خاصی از انسانها (از نظر جغرافیا، ژنتیک، فرهنگ و…) دست به دست گردیده و به نسل حاضر رسیده باشد. دستگاه راست پنجگاه یکی از دستگاه‌های مهجور ایرانی است که متاسفانه آهنگ‌های زیادی برای آن ساخته نشده. دستگاه راست پنجگاه تقریبا شبیه دستگاه ماهور است با این تفاوت که این دستگاه از نظر جمله بندی و فرودها و نت‌های ایست و شاهد با ماهور فرق‌های اساسی دارند. اگر بخواهیم با زبان ساده این دستگاه را تعریف کنیم، باید بگوییم دستگاه نوا نه زیاد شاد است و نه زیاد غم انگیز.